Apple Coach

Home » Apple Tips » Mac Tips » Windows schijven (NTFS) op de Mac met OS X: hoe zit dat?

Windows schijven (NTFS) op de Mac met OS X: hoe zit dat?

Wanneer je een Windows PC én een Mac met OS X gebruikt, of bijvoorbeeld net bent overgestapt en nog externe harde schijven hebt van je PC, zul je er al snel achter komen dat je niet kunt schrijven naar de harde schijf vanaf je Mac.

Dat wil zeggen: je kunt met een Mac geen bestanden plaatsen, bewerken of verwijderen op een Windows harde schijf. Waarom is dat?

Wat is een bestandssysteem?

Om dit goed te begrijpen eerst een klein technisch stukje. (Als je dit niet belangrijk vindt kun je in één keer door naar het onderdeel "Waarom kan ik met mijn Mac geen bestanden plaatsen op mijn externe Windows schijf?")

Elke harde schijf wordt geformatteerd (of technisch gezien: elke partitie op een harde schijf wordt geformatteerd) met een bepaald bestandssysteem.

Het bestandssysteem is de software die er voor zorgt dat je een harde schijf kunt lezen en schrijven. Dit is de laag die de bestanden en mappen maakt, zodat je deze kunt gebruiken op je computer.

Bestandssystemen op Mac en Windows: HFS+ en NTFS

Op de Mac is het standaard bestandssysteem HFS+, een systeem dat alleen gelezen en geschreven kan worden door OS X.

De plus in die naam komt van het vorige systeem: HFS, wat gebruikt werd in oudere versies van Mac OS. Je zou HFS+ dan ook kunnen zien als HFS 2.

Harde schijven die voorbereid zijn op Windows zijn dat vaak volgens het bestandsformaat NTFS. Dat is kort voor New Technology File System en de standaard op Windows-versies als Windows XP, Vista, 7, 8 en 10.

Zoals je in de naam kunt zien — New impliceert ten slotte dat er eerst iets ouds was — was er eerst een ander systeem wat gebruikt werd op Windows en DOS. Dit systeem heet FAT.

Wat is NTFS?

En hoewel FAT (en met name FAT32, een specifieke versie van FAT) jaren goed gewerkt heeft, kent het wel een aantal nadelen:

Het was relatief traag in gebruik
Het ondersteunt geen grote harde schijven. Technisch gezien kan het sowieso niet voorbij de 8 Terabyte (8 * 1.024 Gigabyte = 8.192 Gigabyte), maar veel systemen kunnen een FAT32-partitie niet groter maken dan 32GB
Bestanden kunnen maximaal 4GB groot zijn. Dit is een probleem met bijvoorbeeld films, die vaak minstens 5GB groot zijn! (Heel technisch gesproken kunnen bestanden niet eens 4GB zijn, omdat de limiet 1 byte onder de 4GB ligt.)
Het kent geen geavanceerde mogelijkheden als encryptie, bestandsrechten en meer

Het heeft echter ook een voordeel: bijna ieder besturingssysteem ondersteunt FAT. NTFS daarentegen werkt alleen op Windows, en HFS+ werkt alleen op OS X en in beperkte mate op Linux.
In de gevallen waarin het niet werkt, is het meestal wel mogelijk om data te lezen, maar niet om te schrijven.

Waarom kan ik met mijn Mac geen bestanden plaatsen op mijn externe Windows schijf?

Omdat NTFS een gesloten bestandssysteem is, is het voor Apple niet mogelijk om simpelweg de specificatie te implementeren in hun eigen systeem.

Hoewel er bedrijven zijn die de techniek hebben onderzocht (via een methode die we reverse engineering noemen) en zo toch NTFS kunnen implementeren, is dit niet standaard op de Mac.

Daarom kun je, op een NTFS-geformatteerde schijf, geen bestanden plaatsen vanaf de Mac. Het bestandssysteem is simpelweg niet open genoeg om er naar te kunnen schrijven met een niet-Windows-gebaseerd systeem.

Ik wil toch schrijven naar mijn Windows harde schijf, wat kan ik doen?

Wil je de harde schijf toch gaan gebruiken? Dan heb je verschillende opties die ik hier kort zal benoemen.

Harde schijf omzetten naar OS X: als je de schijf alleen nog gaat gebruiken met je Mac (of het niet erg is dat je alleen kunt lezen op je Windows-PC, omdat je de Windows-PC bijvoorbeeld alleen gebruikt om films te kijken) kun je de schijf omzetten naar HFS+.  Let op: in dit proces wis je de complete harde schijf eerst! Alles wat dus alleen op die schijf staat raakt verloren.
Gebruik meerdere partities: je kunt een harde schijf opdelen in meerdere partities. Dit wil zeggen dat je de schijf splitst in verschillende stukjes, waarbij ieder stuk een losse harde schijf lijkt. Dit kent uiteraard ook weer voor- en nadelen: een nadeel aan deze oplossing kom je vooral tegen wanneer je met grotere bestanden werkt.  Als je een bestand van 10GB hebt en 6GB vrij op partitie A, 8GB op partitie B, kun je het niet kwijt, ook al heb je 14GB vrije ruimte op de totale harde schijf. Een voordeel is dat je de verschillende partities ieder kunt formatteren volgens een eigen systeem. Bijvoorbeeld de helft als NTFS en een andere helft als HFS+.
Harde schijf omzetten naar FAT: ondanks de nadelen van FAT32 zou je er voor kunnen kiezen om de schijf om te zetten naar dit systeem, of naar ExFAT.  Hoewel deze systemen werken op zowel Windows als OS X (voor lezen én schrijven) zijn ze in praktisch gebruik vaak minder geschikt wegens het gebrek aan rechten, de lagere stabiliteit en snelheid.  Het kan ook handig zijn om het te combineren met de vorige oplossing voor meerdere partities, waarbij je een kleine "gedeelde" partitie maakt voor Windows en OS X, en de rest als HFS+ formatteert. Let op dat je bij het formatteren als (Ex)FAT ook weer alle data van die partitie wist!
Een programma gebruiken om NTFS te lezen en schrijven: ten slotte is er nog de mogelijkheid om een programma te gebruiken op je Mac zodat je NTFS kunt lezen én schrijven.

Zoals je ziet: alle richtingen hebben hun eigen voor- en nadelen. Je zult dus voor jezelf moeten kiezen wat voor jouw situatie logisch is. Let in ieder geval op dat je in bijna alle gevallen de harde schijf zult wissen. Een goede backup is dus van belang!

Over back-ups gesproken, nog een laatste noot: wanneer je een harde schijf (of een partitie daar van) wilt gebruiken voor Time Machine backups (wat ik sterk aanbeveel!) zal deze geformatteerd moeten worden als HFS+.